OH MY GUT!

Oeps. Er bleek toch meer aan de hand dan een burn-out.

Het afgelopen jaar begon dit me heus wel te dagen. Er is iets met mijn lijf, roep ik al een tijdje. Een gut-feeling.

Maar als ik mijn klachten aan mijn huisarts voorlegde, was het antwoord: hoort allemaal bij de burn-out. Je bloedwaarden zijn prima. En daarmee uit.

Zo'n twee maanden geleden werd ik opeens als vanzelf richting de oorzaak en oplossing gestuurd.

Ik kreeg out of the blue een ingeving: het zijn mijn darmen. Ik liet dit idee even zakken en ging verder met mijn drukke dag van zitten en liggen. Ik zette mijn guilty pleasure op, een reality show waarin we Kristin Cavallari volgen. Ze vertelt haar vriendin schaterlachend dat ze op haar tweede date met haar man een colonoscopy nam. Zo’n darmspoeling weet je wel.

Wow toevallig! Is dit een teken? Zijn het echt mijn darmen? Moet ik een darmspoeling? Maar zo gaan mijn gedachten elke dag. Alles zou een mogelijke oorzaak of oplossing kunnen zijn.

Nou ja oké. Ik kijk de aflevering af, ga douchen en moet daarna weer uitpuffen van de inspanning. Even een paar insta stories kijken. En daar vertelt mijn favoriete astroloog uitgebreid waarom ze regelmatig een darmspoeling neemt.

Hè?! Ik heb hier nog nooit iemand over gehoord en nu ineens 2x op 1 dag? Moet ik dit?  Ik google het en besluit dat van niet. Te heftig. Met mijn vermoeide lijf kan ik geen risico’s nemen. Dus never mind.

Die avond zet mijn vriend de tv aan. Er komt een reclame van de Maag, Lever Darm Stichting langs. En nog een keer. En nog een keer.

Toen sloeg de paniek even toe. Is dit the universe telling me something? Zou er iets ernstigs aan de hand zijn met mijn darmen?

Ik pak mijn laptop erbij en onderzoek darmonderzoek. Ik stuur www.darmklachten.nl een email en ik krijg al gauw een vriendelijk antwoord terug dat ik, als ik echt serieuze zaken zoals gezwellen en kanker wil laten testen, het beste contact kan opnemen met Jolanda Dorenbos van OERvitaal. Een orthomoleculair voedingsdeskunde. Die hier ongeveer om de hoek haar praktijk runt.

Ik ben te moe voor een intake, maar ze begrijpt het. Ik kan online wat formulieren invullen en ze brengt een pakketje bij me langs zodat ik een monster kan afnemen (Yep. Daarna moest mijn vriend een buisje poep voor me op de post doen. That’s love y’all).

Twee weken later komt Jolanda bij mij langs. De uitslag. Mijn ontstekingswaarden zijn through the roof. Door de ontsteking in mijn darmen staat mijn immuunsysteem 24/7 aan. Dat is dodelijk vermoeiend. Dat vreet energie die ik toch al niet heb. Bedenk je maar hoe je je voelt als je een griepje hebt.

Ik blijk gluten-intolerant te zijn (=ontstekingen en een leaky gut). Ik blijk veel te weinig eiwitten binnen te krijgen (= nul kracht en stressbestendigheid) en verteer mijn vetten niet goed (=nog minder kracht).

En dat terwijl ik dacht dat ik gezond at. Havermout, volkoren brood, quinoa en veel groente en fruit. Dingen met BIO en PUUR erop enzo. Al twee jaar geen suikers, geen alcohol of koffie.

Op advies van Jolanda eet ik nu ZERO graanproducten en vermijd ik alles waar mijn darmen ook maar een beetje moeite mee zouden kunnen hebben. Geen havermout, geen brood, geen rijst of pasta - zelfs niet glutenvrij. Geen aardappelen, geen kaas, geen melkproducten. Zelfs geen tomaten, aubergines en paprika (nachtschade). Wat dan wel? Eieren, fruit en a shitload of groenten. Zaden, pitten, noten. Kokosproducten. Quorn. En, na 20 jaar vegetarisch, eet ik weer kalkoen en kip en veel vis. Ik was heel bang voor dit advies, maar zodra het kwam dacht ik: ja, dit moet. Dit is de bedoeling nu even.

Een korte drie weken geleden begon ik met dit dieet. De enorme plekken vuurrode eczeem die mijn huid al jaren bedekken, zijn zachtroze aan het worden. Ik begin er eilandjes normale huid in te zien. Terwijl mijn huisarts altijd zei: crèmetje erop en doei. Niet verder keek dan mijn ontstoken huid. 

Ik begin me wat steviger te voelen. Ik kan weer wat koken en de vaatwasser inruimen. Wat langer kletsen en giebelen en schrijven. Ik hoef minder vaak in te calculeren “als ik nu naar de keuken loop, heb ik dan nog wel energie om terug te lopen?” Ik kan weer wat heen en weer wiegen op mijn lievelingsliedjes.

Je tweede brein, noemen ze je darmen ook wel. De plek waar 80% van je energie gegenereerd wordt. Waar het grootste gedeelte van je immuunsysteem zit. Waar je je bouwstoffen opneemt zodat je lijf zijn werk kan doen. Het is zelfs de plek waar je serotonine en andere fijne stofjes aanmaakt (= relatie tussen slecht eten en gemoed).

Terwijl Jolanda mij dit allemaal uitlegt, kan ik alleen maar denken: hoe kan het dat ik dit niet wist? Waarom zijn geen van mijn hulpverleners ooit over mijn darmen begonnen? Waarom heeft mijn huisarts me nooit gevraagd naar mijn dieet? En waarom lachen we mensen uit die op bepaalde diëten zijn? Ha! Paleo? Doe niet zo moeilijk, zeggen we dan.

Doe maar moeilijk, please doe moeilijk als het om je voeding gaat. Leer van mijn verhaal en verzorg je darmen goed. Die dingen geven je leven.